ความสุข (ในการทำงาน)
- ความสุขนั้นคือความพอใจ ถ้าความพอใจโง่ ก็สุขโง่ ความพอใจหลอกลวงก็สุขหลอกลวง ความพอใจแท้จริงก็สุขแท้จริง
- ไอ้ความหวังนั้นน่ะ พอไปหวังเข้ามันก็ผิดหวังนะ ลองไปหวังอะไรเข้าสิ มันผิดหวังทันที มันไม่ได้ตามที่หวัง ก็คือไปหวังให้มันผิดหวัง ไปหวังให้มันโง่
- ไม่้ต้องหวัง ทำ ทำ ทำ ทำให้ดีที่สุด ไม่ต้องหวัง นี่เรียกว่าศิลปะสูงสุด เป็นยอดของศิลปะแห่งการทำงาน
- สันโดษ แปลว่า ยินดีด้วยสิ่งที่มีอยู่ การทำความยินดีด้วยสิ่งที่มีอยู่นั้นทำอย่างไร ขอยกตัวอย่างชาวนาคนหนึ่งขุดดินอยู่กลางแดดกลางฝนกลางยุงกลางริ้น ซึ่งเขาจะต้องขุดดินไม่น้อยกว่าหลายหมื่นหลายแสนครั้งกว่าจะเสร็จ เมื่อเขาขุดไปครั้งหนึ่ง ถ้าเขาเป็นคนสันโดษ เขาจะนึกว่ามันเสร็จไปครั้งหนึ่ง เขาอิ่มอกอิ่มใจในงานที่เสร็จไปหนึ่งครั้งในแสนครั้ง เมื่อขุดไปสองครั้ง เขาก็อิ่มใจว่าเสร็จไปสองครั้ง เช่นนี้เรื่อยไป พออกพอใจ ยินดีในงานที่ทำเสร็จไปเท่านั้น และอิ่มอกอิ่มใจยิ่งขึ้นทุกทีจนกว่าจะเสร็จ แต่ถ้าชาวนาไม่สันโดษ ขุดดินไปหนึ่งครั้งจะโมโหหนึ่งครั้ง เพราะว่ามันต้องขุดตั้งแสนครั้ง ความท้อใจเกิดขึ้นตั้งแต่ขุดดินครั้งแรก ขุดครั้งที่สองก็เกิดโมโหเพราะต้องขุดอีกตั้งแสนครั้ง ครั้งที่สามก็โมโหอีก เช่นนี้เรื่อยไป เขาจึงตกนรกทั้งเป็นโดยอาการโมโห โดยอาการไม่สมัครใจที่จะทำงาน ไม่ยินดีในงานของตนเท่าที่ตนทำอยู่หรือทำเสร็จแล้ว เขาก็จะหันเหทิ้งงานนั้นโดยง่าย เมื่อไปทำงานอย่างอื่นก็อย่างเดียวกันอีก ในที่สุดจะต้องเลิกทำงานหันไปเป็นขโมยแทน นี่คือโทษของการไม่มีสันโดษ
- เศรษฐี หมายถึง ผู้ที่ประเสริญที่สุด กล่าวคือ ผลิตมาก กินแต่พอดี เหลือช่วยผู้อื่น
- นรกที่แท้จริง คือความรู้สึกอิดหนาระอาใจตัวเองจนยกมือไหว้ตัวเองไม่ลง ตรงกันข้ามจากสวรรค์ คือความรู้สึกพอใจตัวเอง จนยกมือไหว้ตัวเองได้อย่างชื่นใจ ที่นี่และเดี๋ยวนี้
--พุทธทาสภิกขุ (หนังสือความสุขนิรันดร์)
