วัฒนธรรมตะวันตกลดอัตตาในตัวผู้ใหญ่ แต่ในสังคมเอเชียควรใช้วิถีพุทธคือผู้น้อยเคารพผู้ใหญ่ แล้วผู้ใหญ่จะเอ็นดูผู้น้อย ผู้ใหญ่ย่อมเมตตาต่อผู้น้อยที่ว่านอนสอนง่าย เหินห่างจากคนหัวดื้อว่ายากสอนยากเป็นธรรมดา เมื่อผู้น้อยผิด ผู้ใหญ่ตักเตือนแนะนำพร่ำสอนด้วยรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวเข้าถึงผู้น้อยจนไม่มีช่องว่างเป็นอุบายสำคัญในการปกครอง ผู้ใหญ่สุภาพอ่อนโยน ผู้น้อยก็จะเป็นไปตามที่ละเล็กละน้อย การถ่ายเทนิสัยใจคอนี้เปรียบเหมือนคนจูงม้าเป็นคนขาเขยกจูงม้าไปกินน้ำกินหญ้าทุกวัน ยังทำให้ม้อเป็นม้าขาเกไปได้ ผู้น้อยก็ต้องรู้จักประจบ(คือการมีน้ำใจกับผู้ใหญ่)แต่ไม่สอพลอ(เลียแข้งเลียขาด้วยราคะ)
ผู้ใหญ่หรือผู้นำที่ดียังต้องรู้ใจของคนอื่นโดยถือเอาใจตนเป็นหลักเปรียบเทียบเสมอ เช่น
- เราอยากสบาย เขาก็อยากสบาย
- เราอยากได้เงิน เขาก็อยากได้เงิน
- เราไม่อยากเดือนร้อน เขาก็ไม่อยากเดือดร้อน
- เราอยากอย่างไร เขาก็อยากอย่างนั้น
ดังนั้นควรหาวิธีการเพื่อมิให้ไปขัดกับความต้องการเขา รู้จักผูกใจด้วย
สังคหวัตถุสี่ ถ้ายังครองใจกันไม่ได้ด้วยแตกต่างกันในความประพฤติก็ดีความเห็นก็ดี ยากที่จะคล้อยตามเห็นดีเห็นงามกับเรา ต้องเพิ่มเติมคุณสมบัติให้ทัดเทียมกันก่อนด้วย
- ให้มีความปราถนาดีต่อกัน
- ให้ปรับปรุงความประพฤติให้เข้ากัน
- ให้มีความคิดเห็นลงกันด้วยเหตุผล
มิตรสหายหมู่คณะที่มีลักษณะเช่นนี้ทัดเทียมกัน จะเป็นสื่อสัมพันธ์ให้เข้าถึงจิตใจกันและกัน ทำให้กลุ่มสามัคคี มีกำลัง รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย แยกกันเพราะไม่เสริมสร้างคุณสมบัติให้ทัดเทียมกันดังกล่าวมานี้แล
