การที่อาจารย์มี list หัวข้อวิจัยไว้ให้นักศึกษาเลือกshopเป็นแนวปฏิบัติที่ไม่ดี เพราะการหาหัวข้อวิจัยเกิดจากกระบวนการทบทวนวรรณกรรมและวิเคราะห์สังเคราะห์จนมองเห็นปัญหา ทักษะเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นในตัวผู้เรียนถ้าไปช็อปหัวข้อวิจัยมาทำเลย นอกจากนี้หัวข้อวิจัยที่จัดเตรียมไว้แล้วมักมีแนวทางแก้ปัญหาไว้อยู่ด้วยทำให้ผู้เรียนแทบไม่ต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเองยิ่งทำให้ผู้เรียนขาดทักษะในการแก้ปัญหา หัวข้อวิจัยสำเร็จรูปก็เปรียบเหมือนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปชงกินได้เร็วแต่ไม่ดีต่อร่างกาย หรืออาจเปรียบเหมือนสอนทำเมนูปลาแต่ไม่ได้สอนการจับปลาด้วยตัวเองทำให้ได้ทักษะความรู้ไปไม่ครบloop กลยุทธ์แบบกลยุทธ์แบบนี้เน้นปริมาณผู้เรียนแต่ไม่เน้นคุณภาพ
สิ่งที่ควรทำมากกว่าคือกำหนดพื้นที่การทำวิจัยให้ผู้เรียนเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาได้เหมาะสมกับความสนใจของตนเองและทราบ specific field ที่ตัวเองสนใจในพื้นที่การทำวิจัยดังกล่าวสำหรับเข้าไปดำเนินการทบทวนวรรณกรรมต่อไป
