เมื่อทำบุญ (หมายถึงทำทาน,ศีล และภาวนา) โดยเฉพาะการทำทาน จะก่อให้เกิดบุญ แต่คนทำอาจไม่ได้บุญถ้าศีลบกพร่อง เช่น กังวลกลัวไปถึงวันที่ 9 ไม่ทัน สมาธิไม่มีคือไม่มีสมาธิจิตว้าวุ่น ปัญญาไม่เกิดคือไม่เห็นประโยชน์ของการถวายเทียนพรรษาว่าช่วยให้พระสงฆ์ท่านปฎิบัติศาสนกิจได้เป็นการต่ออายุพระศาสนาทำให้พระท่านสามารถมาเทศนาญาตโยมได้ทำให้สังคมดีขึ้น
การทำบุญต้องไม่ติดอยู่แต่การทำทาน แต่ต้องก้าวไปข้างหน้าตามหนทางแห่งมรรคมีองค์ 8 ซึ่งจำแนกได้ 3 กลุ่มคือทาน ศีล ภาวนา
การทำบุญที่ยังมีกิเลส (โอปติยบุญ) คือทำบุญเพื่อตนเอง ส่วนระดับสูงขึ้นคือทำบุญเืพื่อปันบุญให้ลูกเต้าพ่อแม่ หรือมนุษยชาติซึ่งจะทำให้ปิติมากยิ่งขึ้นคือได้บุญมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะพระที่ทำบุญต้องไม่หวังว่าตนจะไปเป็นเทวดาซึ่งเป็นการคิดที่ผิดแต่ต้องคิดว่าเพื่ออนุเคราะห์ชาวโลก คิดให้บุญพาเราก้าวหน้าไปในมรรคไม่ติดอยู่กับบุญขั้นต้นเท่านั้น
